مهر

اولین دل نوشته خانه جدید را  می نویسم

باشد که خانه ای آرام و سرشار از زندگی باشد

امید دارم سر شار از خاطرات خوب و دلنشین باشد

دفتر سفید , بی خط و سیاهی را امروز می گشایم

آرزوی بهترین ها را دارم برای خودم و همه دوستان خوبم

آه زمینی بودنمان به جسمی گره خورده بسان تارمویی نازک

ما مستانه پیش می رویم در ساحل زندگی

گویی غروبی نیست و در پس آن طلوعی دیگر

صفحه خالی

 تصویر محو در مقابل دیدگانم

کلمات معلق در ذهنم

آهی عمیق در سینه ام

و سکوت

حال می اندیشم به تلخ کامی دیروزم

حکمتی که در آن نهفته بود و رحمتی بود بر من

در می یابم

چه عاشقانه دوست می دارد مرا

دور می کند  از بدیها

شکر

چیزی ظریف و لطیف

در وجودم متولد می شود

دوست داشتنی بدون انتظار

یا لبخندی در سکوت

مثل نورهای لطیف صبح گاهی

حرکت سایه روشن لرزان  افتاب پاییزی رو اشیاء اتاق

و حس خنک و لطیف

چیزی در من متولد می شود

آرام و گرم

صمیمی و امن

دو روزه دارم تمام احساس ام  رو شخم می زنم

درون خانه دل خالیست هنوز اب جارو نکرده ام

پر ز زخمه زندگیست 

 پشت دیوار احساس ام  نوری پیداست

 زمزمه ای در دور دست پیدا است

نه هیچ ام

نه سر خوش

می اندیشم

در سکوت لحظه ها

سوسوی ستاره ای پیداست

 لبخندی لرزان بر صورتی مصمم نقش بسته 

حال بعد ده سال 

تمام  عمر برای فرزندت زندگی می کنی

 آخر سر.....

چیزی جز شرمساری برایت به ارمغان نمی آورد

 تنها و خسته سر بر خاک می نهی

 و سکوت .....

هیچ

تعطیل.